ผี

สุดท้ายย้ายมาอยู่ที่นี่ ติดไฟสว่างๆ ทั้งห้องมันซะเลย ไม่อยากให้มีเงา…เฉพาะช่วงกลางคืนของอะไรที่ทำให้เกิดเงาสะท้อนเกรนหาอะไรไปปิดจนหมด กระจกห้องน้ำก็ถอดออกกระจกบานเลื่อนก็ติดฟิล์มฝ้ากับผ้าม่าน แม้กระทั่งหลังสามทุ่มโทรศัพท์ก็ไม่เล่น สูตรสล็อต ขอเปลี่ยนเวลาทำงานเพื่อจะได้กลับเร็วขึ้นเผื่อฉุกเฉินจะได้ไม่ดึก จะลาออกก็ไม่ได้ เพราะต้องผ่อนคอนโดที่ซื้อไว้ เพื่อนที่ทำงานก็หาว่าใช้เส้นมีลับลมคมในอะไรกับหัวหน้ารึเปล่า ทุกวันนี้เครียดแสนเครียด อยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดก็สงสารแม่ อีกอย่าง ที่ทนอยู่ก็เพราะคนทรงบอกว่าวิญญาณนั้นจะไปสู่ภพอื่นเมื่อครบรอบ 1 ปีที่เธอเสียชีวิตหมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขาอย่าให้ขาด เกรนก็ทำเกือบทุกวัน นี่ก็ผ่านมา...

     ขณะนั่งรถไปซักพัก มีรถโรงพยาบาลขับผ่านไป ก็มองตามวิสัยของมนุษย์ ที่สิ่งของเเล่นผ่านในระดับสายตา ไม่มีการเปิดไซเรน เราก็ไม่แปลกใจ รู้ทันทีว่า ต้องมีเที่ยวบินใด เที่ยวบินหนึ่งมี “ศพนอนอยู่ในโลงมาด้วย” มากับเที่ยวบินนั้น ซึ่งเป็นปกติ ของสายการบินพาณิชย์ โดยปสก.ส่วนตัวของสามี lynblue89 และเวลาร้องตามไปเที่ยวด้วย จะเห็นทั้งเหยี่ยว...

หลังจากที่แม่ชีเข้าไปในโบสถ์ กับเรา เราก็ถามแม่ชีว่า “ตอนที่แม่ชีออกไป ไปเจออะไรมาเหรอคะ?” ตอยได้ยินเสียงเคาะ พอเปิดไปเห็นเป็นหลวงพ่อมาเรียก คือแม่ชีเค้าเจอเรื่องพวกนี้บ่อยค่ะ ตอนเค้ามาอยู่วัดแรกๆ และก็ไม่ค่อยเจอแล้ว ล่วนมากจะเห็นเป็นผ่านๆ ก็คิดว่าเป็นหลวงพ่อมาเรียกเผื่อให้ไปช่วยอะไร ก็เดิมตามหลวงพ่อออกไปค่ะ แม่ชีก็เรียก ท่านมีอะไรให้ช่วยในงานหรือป่าว LYN68 ท่านก็ไม่ยอมตอบ แม่ชีก็เอะใจ ทำไมท่านไม่ให้เณรหรือพระมมาตาม...

ระหว่างอยู่ในโบสถ์ ก็คิดอยากกลับบ้าน เม่อไหร่จะพ้นเคราะห์กรรมสักที ก้มลงกราบพระพุทธรูปองค์ใหญ่ บอกชาตินี้ลูกจะขอทำแต่บุญแต่ทาน ขออโหสิเจ้ากรรมนายเวร คิดดีทำดี ย้อนไปเมื่อสมัยยังเป็นนักเรียน เราทำอะไรไว้บ้าง เถียงพ่อเถียงแม่ ไปพอใจก็กระทืบเท้าใส่ๆ ไม่ชอบทำบุญ ไม่เชื่อเรื่อง LYNBET เว็บคาสิโนที่ดีที่สุด ไม่เชื่อเรื่องปาบกรรม พ่อแม่เตือนไม่เชื่อ พอเข้าวัยดวงตกกรรมที่เคยทำก็มาโถ่มใส่ช่วงนี้ เจ้ากรรมนายเวรไม่รู้ว่าชาติไหนเลยตามมาได้...

หลังจากที่กลับมาเจอลูกแขนขาลีบ เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกผมก็พาไปโรงพยาบาล แต่หมอก็บอกว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้กับคนที่เป็นเจ้าหญิงนิทราเพราะสมองฟ่อ อะไรประมาณนี้แหละผมก็พยายามอธิบายว่าเมื่อ 5-6 วันที่แล้วลูกผมยังไม่แย่ขนาดนี้แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครเชื่อ ผมเลยต้องจำใจกลับมาดูแลลูกเหมือนเดิม ต้องนั้นท้อจริงๆ ที่ทุกอย่างโถมเข้าใส่ขนาดนี้ lynbet ออกเรือก็ไม่ได้เพราะลูกน้องเรือก็ออกกันไปหมดเหมือนอุปทานหมู่พอคนแรกออกก็ออกตามกันไปผมเลยจอดเรือทิ้งไว้รอลูกน้องทีมใหม่ lynbet (ตอนนั้นเหลือแค่ลูกน้องคนไทยคนเดียว) ระหว่างนั้นผมก็ไปรับจ้างทำงานอยู่ในอู่ต่อเรือไปพลางๆทำอยู่ได้ 2 สัปดาร์ก็มีอุบัติเกิดขึ้นกับช่างคนนึงในอู่คือช่างคนนี้เขาขึ้นไปทาสีบนห้องบังคับเรือซึ่งสูงประมาณ 4-5 เมตรเห็นจะได้ ช่วงนี้เราก็ทำงานกันจนค่ำเวลาประมาณ...

เก๋เป็นเจ้าหญิงนิทราต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล แต่ได้ไม่นานก็ต้องออกมาเพราะเราสู้ค่ารักษากันไม่ไหว ซึ่งเป็นช่วงที่ครอบครัวผมมีฐานะการเงินค่อนตกต่ำที่สุด เลยต้องพามาอยู่บ้าน lyn68 เมียผมคอยดูแลลูกทุกอย่าง ต้องเจาะช่องที่ท้องแล้วให้อาหารทางสาย คอยดูดเสมหะในคอ ช่วงแรกๆกอดคอกันร้องไห้ทุกคืน ผมก็ต้องทำงานอยู่คนเดียว ตอนนั้นไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรสักอย่าง จนสุดท้ายเงินที่ได้มาต้องเอาไปรักษาลูกหมด บวกกับช่วงนั้นราคาต้นทุนน้ำมันก็สูง เลยต้องตัดสินใจเลิกขายน้ำมัน ผมกับเมียแทบคิดจะอยากจบชีวิตทั้งครอบครัวไปตั้งแต่ตอนนั้น lyn68 แต่พอมาเห็นลูกชายอีกคนที่ยังสู้ ออกไปช่วยทำงานแกะกุ้งแลกเงินแถวแพปลาข้างๆบ้าน ทำให้ยังสู้ต่อไปได้...

น้าแย้มได้ยินก็ตอบกลับไปว่า “ลุงพูดอะไร lynbet หนูไม่รู้เรื่อง” ลุงพุฒิก็พูดต่อว่า “ใครทางมันเถอะ นี่ก็ทำร้ายกันมามากแล้วสงสารเด็กมันนะ” แต่น้าแย้มก็ตอบเหมือนเดิม “ลุงพูดอะไร หนูไม่รู้เรื่อง” แต่ท่าทางที่น้าแย้มแสดงออกไม่ใช่ลักษณะของคนไม่ประสา  แต่เป็นลักษณะของการท้าทายมากกว่าลุงพุฒิถอนหายใจ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบตลับกลมๆขนาดเท่าเหรียญสิบ เปิดฝาออกด้านในเป็นสีผึ้งสีขาวๆคล้ำ ลุงพุฒิป้ายสีผึ้งด้วยนิ้วโป้ง แล้วแปะไปบนหน้าผากของน้าแย้ม lynbet ทันทีที่น้าแย้มโดนสีผึ้งก็ไม่มีอาการกรี๊ดร้องเหมือนในละคร...

ช่วงเช้าวันต่อมา แม่กับน้าเย็นก็ช่วยกันหุงหาอาหารปกติ ยายก็นั่งดูอาการน้าแย้มซึ่งก็ยังทรงๆอยู่ ตากับลุงยศก็ออกไปทำงานอยู่ใกล้ๆบ้านเพราะห่วงลูกสาวที่อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวแย่ ส่วนลุงยอดก็ออกไปนั่งรอลุงยักษ์ที่ม้าหินไม้หน้าบ้าน lyn68 จนแดดแรงราว 8 โมงตากับลุงยศก็กลับมาบ้าน ก็บ่นๆว่ายักษ์ยังไม่กลับมาเหรอ สายป่านนี้แล้ว กว่าจะตีรถเข้าตัวจังหวัดอีกหลาย ชม. เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปกันพอดี แล้วก็ถามยายว่าแย้มเป็นยังไงบ้าง ยายก็บอกว่าสีหน้าก็ดูปกติ แต่ถามคุยอะไรไปก็บอกว่าเพลีย อยากนอนอย่างเดียวไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน  ตาก็เลยเดินเข้าไปดูอาการ ...

บ้านของหญิงแก่อยู่ลึกเข้าไปในดงสน ตั้งอยู่เดี่ยวๆ ห่างไกลจากบ้านคน หมอยาก็เล่าให้ฟังว่า lynblue89 พอไปถึงก็มีเสียงเอะอะกันอยู่ในบ้านพอเข้าไปก็เห็นหญิงแก่คนนั้นนอนอยู่บนแคร่ไม้ โดยมีผ้าขาวผืนเล็กปิดหน้า หมอยาก็เลยถามคนในบ้านว่าแกเป็นอะไรชายและหญิงที่อยู่ในบ้านก็บอกว่าเป็นหลานของหญิงแก่คนนี้ ทุกวันตอนเที่ยงจะเอาข้าวมาส่ง แต่วันนี้มาช้า พอเข้ามาถึงบ้านก็ตกใจ เพราะเห็นป้านอนคว่ำหน้าอยู่ตรงประตู ก็ช่วยกันดูสรุปว่าเสียชีวิตไปแล้ว ชายหญิงคู่นั้นยังบอกอีกว่า lynblue89 ช่วงที่ป้าตัวเองใกล้เสียคงทรมานมาก เพราะรอบๆ ตัวเต็มไปด้วยรอยเล็กที่ขูดพื้นดินจนลึกหลังจากคุยกันได้สักพัก ฝ่ายลุงยักษ์ก็ขอตัวกลับมานี่ละหมอยาเล่าจบก็ถามตาผมว่าจะเอายังไง...

หลังจากนั้นน้าแย้มก็หัวเราะไม่หยุด ยายก็บอกเป็นอะไร เป็นบ้าเหรอ น้าแย้มก็ไม่ตอบหัวเราะอย่างเดียวหมอยาก็ถามกลับไปว่า เมิงอี lynblue89 ใช่มั้ย? น้าแย้มหันมามองหมอยาแว๊บเดียว ไม่ตอบแล้วก็หลับไป ยายพยามปลุกก็ไม่ตื่นระหว่างนั้นลุงยักษ์ก็เดินเข้ามาถามว่าเอะอะอะไรกัน หมอยาจึงพาลุงยักษ์กับตาเดินไปคุยกันข้างนอกตอนนั้นแม่ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน แต่ตอนหลังลุงมาเล่าให้ฟังว่า หมอยาสงสัยว่าน้าแย้มจะโดนปอบกินอยู่ เป็นผู้หญิงแก่ที่ชื่อ xxอาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ คนที่เคยเจอก่อนหน้านี้จำได้มั้ย ตาผมก็ยังไม่ค่อยเชื่อ แต่ลุงยักษ์ก็เล่าเรื่องเมื่อคืนให้หมอยากับตาฟังว่าเจอผู้หญิงคนนึงเหมือนกัน เมื่อคืนแต่ไม่ใช่คนแก่...